Бо доштани заминаи зиёди мизоҷон ва зарурати расонидани иттилоот бидуни  гирифтани посух аз муштарӣ дар хати алоқа, истифодаи меҳнати операторҳо фоидаовар нест. Ба мисли бисёр ширкатҳои аврупоӣ, ташкилотҳои ватанӣ ба хизматрасонии ” пайёмакҳои овозӣ ” муроҷиат мекунанд. Чунин фиристодани почта раванди автоматикунонидашудаи муошират бо мизоҷон дар заминаи қаблан ташаккулёфта мебошад, ки на танҳо самаранокии иртибот бо муштариён ва шариконро меафзояд, балки инчунин обрӯи ташкилоти шумо ва сатҳи эътимод ба онро меафзояд.

Ирсоли паёмҳои овозӣ дар ин ҳолатҳо зарур мешавад, агар:

• Шумо мехоҳед маълумоти муайянро ба шумораи максималии муштариён расонед.
• Шумо мехоҳед қаноатмандии мизоҷонро зиёд кунед.
• Шумо мехоҳед арзиши зангҳои муштариёнро сарфа кунед.

       •  Шумо мехоҳед, ки дар байни муштариён обрӯи мусбати ширкати худро ташаккул диҳед.